November 2012 vierde Novem haar 50-jarig bestaan en werd door de oprichter Jan Zuidgeest de volgende geschiedenis geschreven:

In het eerste weekend van november 1962 stonden negen werkende jongeren van de Centraal Hervormde Jeugdraad allemaal voor het eerst op het toneel. De regisseur van het groepje debutanten kon ook niet bogen op enige ervaring. En wat speelden ze? Een typisch Brits societyblijspel van zo’n beetje de Britste aller Britste schrijvers. Noel Coward. Wat een lef! Of was het overmoed? Ik houd het op jeugdige onbezonnenheid en onbenul van mij, om als Rotterdamse jongen van 22 jaar met zo’n tongue-in-cheek blijspel als regisseur te beginnen! En een jaar later bracht Novem ’62 een typisch Frans blijspel! Je moet maar durven.

Toch speelden we ook op zekerheid: de eerste drie stukken voerden we op ter gelegenheid van allerlei lustra: die van de sociëteit “De Laurenskelder”, die van de groep werkende jongeren van CHJ (waarvan de sociëteit een onderdeel was) en van de CHJ zelf. Het publiek was ons al bij voorbaat goedgezind: we begonnen pas om half negen en de sociëteitsleden, die al vanaf half acht in de kelder een aantal biertjes hadden gedronken, waren als het doek opging al in de opperbeste stemming.

Natuurlijk werden we steeds serieuzer en ambitieuzer in de loop van de jaren. Ik had het geluk met een aantal heel talentvolle spelers te werken en het repertoire werd steeds interessanter: geen gelikte blijspelen meer, maar avant-garde theater: Pinter, Albee, Mulisch e.a. De pers begon ons erom te prijzen. We richtten ons op repertoire dat nog niet of slechts zelden was gespeeld en door ons werd vertaald. “Het bericht” van de Tsjechische schrijver Vaclav Havel en “De groene kaketoe” van Arthur Schnitzler waren er voorbeelden van. Heel trots was ik, dat “mijn” spelers ook stukken van mij wilden spelen!

In 1976 nam ik van Novem ’62 afscheid. Tot mijn grote vreugde is Novem o.l.v. achtereenvolgens Hans Boon en Pietie Sarink blijven bestaan. Het “knusse clubje” van de beginjaren bestaat al lang niet meer. Wat ervoor in de plaats is gekomen? Nog meer ambitie om een perfecte en interessante voorstelling te geven, nog meer toewijding en vakmanschap. Het nieuwe Novem heeft veel gewonnen, niets verloren. Ja toch wel iets, moet me van het hart: zijn geboortejaar in de naam! Maar misschien zit daar een bedoeling achter: Novem wordt met elk nieuw stuk opnieuw geboren

november 2012                                            Jan Zuidgeest